Mjerenje zagađenja ugljen-dioksida (CO2) ključan je korak u razumijevanju klimatskih promjena i uticaja ljudskih aktivnosti na životnu sredinu. Prvi sistematski i dugoročni podaci o koncentracijama CO2 u atmosferi počeli su se prikupljati 1958. godine na Mauna Loa opservatoriji na Havajima. Ovaj projekat pokrenuo je američki naučnik Charles David Keeling, čije ime danas nosi poznata Keelingova kriva.

Keelingova kriva prikazuje kontinuirani porast koncentracije CO2 u atmosferi, što je direktan rezultat sagorevanja fosilnih goriva i promjena u korišćenju zemljišta. Kada su merenja započela, koncentracija CO2 iznosila je približno 315 ppm (dijelova na milion), dok je danas ta vrednost premašila 420 ppm, što je bez presedana u modernoj istoriji.

Osim na Mauna Loi, merenja CO2 provode se i na drugim mestima širom sveta kako bi se osiguralo da su podaci tačni i globalno reprezentativni. Ova merenja omogućila su naučnicima da bolje razumeju povezanost između ljudskih aktivnosti, emisija gasova staklene bašte i globalnog zagrevanja.