Ugljen-dioksid (CO2) je najzastupljeniji gas sa efektom staklene bašte i glavni uzročnik globalnog zagrijavanja. Glavni izvori CO2 emisija su sagorjevanje fosilnih goriva, deforestacija i industrijski procesi.

Metan (CH4) je drugi najvažniji gas sa efektom staklene bašte, sa značajno većim potencijalom zadržavanja toplote po jedinici zapremine u poređenju sa CO2. Glavni izvori metana uključuju poljoprivrednu proizvodnju, otpadne vode, deponije i prirodne izvore kao što su močvare.

Azotni oksid (N2O) je treći najvažniji gas sa efektom staklene bašte, sa značajnim potencijalom za zadržavanje toplote. Glavni izvori N2O emisija su poljoprivredna upotreba vještačkih đubriva, sagorjevanje fosilnih goriva i industrijski procesi.

Tehnologija hvatanja i skladištenja CO2 (CCS) uključuje hvatanje ugljeničnog dioksida koji se emituje iz industrijskih i energetskih postrojenja i njegovo skladištenje u podzemnim formacijama kako bi se sprečilo njegovo oslobađanje u atmosferu.

Smanjenje emisije CO2 je ključno za ublažavanje klimatskih promena i očuvanje životne sredine. Smanjivanjem emisija možemo usporiti globalno zagrevanje i smanjiti negativne uticaje na ekosisteme i ljudsko zdravlje.

Efekat staklene bašte je prirodni proces koji omogućava Zemlji da zadrži toplotu. Staklenički gasovi, kao što su CO2, metan i vodena para, apsorbuju i reemituju toplotnu energiju koja dolazi od Sunca, čime održavaju planetu toplom.

CO2 se prirodno pojavljuje u atmosferi kao deo ugljeničnog ciklusa. Biljke koriste CO2 tokom fotosinteze za proizvodnju kiseonika i ugljenih hidrata, dok se CO2 oslobađa tokom disanja životinja i biljaka, kao i razgradnjom organskih materijala.